LO SPOSALIZZIO DE MASTRO-L'AMMIDO
Io sposalla? a la larga! co cquer dritto
De padre e cquela mamma ruffianona?
Io sposà cquel'arpia che ne cojjona
Più che ne sappi cojjonà un editto?
Lei Nicola, lei Meo, lei Cacaritto,
Lei Peppantonio de Piazza-Navona!...
Nun vojjo diventà rre de corona:
Nun vojjo dì: "Ppopolo mio, sò ffritto."
De guai sce n'ho a bbizzeffia inzin d'adesso,
Senz'annamm'a bbuscà sto capitale
De corna e ccento accidentini appresso.
Pe sgrinfia, o bbirba o nnò, psé, ppoco male;
Ma mmojje? maramao! Si jj'ho ppromesso,
La sposerò, mma cquanno spiga er zale.
7 gennaio 1846
Giuseppe Gioachino Belli, Sonetti